It was the rainy season. The sound of rain falling was like a melody in the whole town. At the railway station, raindrops were falling everywhere, and the smell of wet soil was very pleasant. Just then, a train arrived. People were carefully stepping inside with their luggage. At the same time, Rupa came running quickly from outside the station. She entered the train and looked for her booked seat. In the same coach, Sai was sitting with a cup of tea in one hand and a book called “Love at first sight” in the other. Rupa did not see a person coming from the opposite side and was about to fall, but Sai caught her before she fell down. Their eyes met. For a moment, words stopped. The light in their eyes felt like a strange connection. As the train horn blew, the atmosphere slowly returned to normal. Sai : “Hey! Be careful… you should watch out,” he said to Rupa. Rupa : “Thank you… I didn’t see because I was searching for my seat.” They sat in their seats and introduced themselves. Sai, ...
ఆది వర్ష కాలం, వర్షం రాలుతున్న శబ్దం పట్టణమంతా ఒక మెలోడీలా వినిపిస్తోంది. రైల్వే స్టేషన్లో ఎక్కడ చూసినా వర్షపు చినుకులు కురుస్తున్నయి, అల వర్షపు నీరు పడి వస్తున్న మట్టి వాసన చాలా బాగుంది. అప్పుడే అక్కడికి రైలు వచ్చింది. జాగ్రతగా అడుగులు వేస్తు జానాలు రైలు ఎక్కుతున్నారు. అదే సమయంలో స్టేషన్ బయట నుండి రూప వేగంగా స్టేషన్ లోపలికి పరిగేతుకుంటు వచ్చింది. రైల్ లో కి వెళ్లి బుక్ చేసుకున్న సీట్ ఎక్కడ అని చూస్తుంది. అదే భోగి లో ఒక చేతిలో టీ కప్పు, మరో చేతిలో “ప్రేమ నవల” అనే పుస్తకం చదువుతున్నాడు సాయి . ఎదురుగా వస్తున్న వ్యక్తి ని రూప చూడలేదు ఆ వ్యక్తి కి రూప డికొని పడబోతుంటే సాయి తనని కింద పడకుండా పట్టుకుంటడు. ఇద్దరి కళ్ళు కలిశాయి. ఒక క్షణం పాటు మాటలు ఆగిపోయాయి. ఆ కళ్ళలోని కాంతి ఇద్దరికీ ఒక వింత పరిచయంగా అనిపించింది. రైలు హారన్ వినిపించగానే, వాతావరణం మెల్లిగా మళ్ళీ సాధారణమైంది. సాయి : “అరె! జాగ్రత్త… చుసుకోవాలి కద అని రూప తో అంటాడు.” రూప :“థ్యాంక్యూ… సీట్ కోసం చూస్తు ఎదురుగా వస్తున్న వారిని చూడలేదు.” ఎవరి సీట్లలో వాళ్ళు కూర్చున్నారు సాయి ఇంకా రూప ఒకరినిఒకారు పరిచయం చేసుకున్నారు. సాయి సైగలతో టీ...