Skip to main content

Life with Wife - Chapter 2

Chapter 2

 కళ్యాణం  వైభోగం


ప్రతాప్ రావు(నాన్న):- లక్ష్మీ ముహూర్త సమయం దగ్గర పడుతుంది, ఇంకా మనం ఇక్కడే ఉన్నాం, తొందరగా బయలుదేరండి. మన పుత్రరత్నం రెడి అయ్యాడా.


లక్ష్మీ(అమ్మ):- పూర్తి అయ్యింది అండి ఒక ఐదు నిమిషాల్లో బయలుదేరుదాం. మాధవ్ వాడి రూమ్ లో ఉన్నాడు వెళ్లి పిలవండి.


మాధవ్:- ఫోన్ లో! మేము ఇంకో అరగంటలో ఓచేస్తాం అండి. మీరు రెడిగా ఉన్నారా.


నాన్న:- మాధవ్ మాధవ్ తలుపు తెరువు, మనం వెళ్ళాలి ఇప్పటికే చాలా లేట్ అయ్యింది.


మాధవ్:- నాన్న ఒచ్చారు! పెళ్లి పిటలపైన కలుదాం అండి.


నాన్న:- ఈ టైం లో ఫోన్ ఏంటి రా, పద వెలదం టైం అయింది.


మాధవ్:- ఫ్రెండ్ నాన్న అడ్రస్ అడుగుతున్నారు, చెప్తున్న.


నాన్న:- సరే సరే పద వెలదం.


దేవతలందరి ఆశిష్యులతో, పెద్దలాందరి సమక్షంలో మాధవ్, సహస్ర ల పెళ్లి అంగరంగ వైభవంగా జరిగింది. పెళ్లి జరిగిన వారం రోజుల తర్వాత మాధవ్, సహస్ర హైదరాబాద్ కీ ఒస్తారు.


హైదరాబాద్ మాధవ్ ఉండే అపార్ట్మెంట్ లో:-


మాధవ్:- ఇదేనండి మనం ఉండే పాలస్, ఇదే మన రూమ్ ఇంకా పక్కన చిన్న గార్డెన్ ఉంది, మనం సాయంత్రం డిన్నర్(dinner) అయ్యాక, మన ఈ చిన్ని గార్డెన్ లో కూర్చొని హ్యాపీ గా కబుర్లు చెప్పుకువచ్చు.


ఎలా ఉంది అండి మనం ఉండే ఈ ఇల్లు.


సహస్ర:- బాగుంది అండి కానీ ఇప్పుడు నాకు చాలా ఆకలిగా ఉంది తినడానికి ఏం అయిన ఉందా.


మాధవ్:- అయ్యో సారి అండి, అమ్మ పిండి వంటలు చేసింది, మనం ఒచెప్పుడు  ఇచ్చింది మీరు అవి తింటూ టీవీ చూస్తూ ఉండండి, ఇంకా మీకు ఏం తోచకపోతే అలా బాల్కనీకి వెళ్ళండి, ఇల్లు మొత్తం చూడండి. అప్పటిలోగా నేను వంట రెడి చేస్తాను. భయపడకండి మీరు తినేల మంచిగానే చేస్తాను.


మీరు ఎగ్(egg) తింటారు కదా.


సహస్ర:- అ తింటాను.


మాధవ్:- ఫ్రై(fry) చేయమంటారా లేదా కరి చేయమంటారా.


సహస్ర:- నేను మీకు సహాయం, కరి ఏ చేదం.


మాధవ్:- అయ్యో వద్దు, మీరు ఆకలితో ఉన్నారు ఇంకా ప్రయాణం చేసి ఒచ్చాం కదా మీరు కొంచం విశ్రాంతి తీసుకోండి నేను చేస్తాను కదా.


సహస్ర:- సరే అండి మీ ఇష్టం.


కొంత సమయం తర్వాత:-


మాధవ్:- ఏవండోయ్ సహస్ర గారు వంట రెడి అండి, రండి భోజనం చేదం.


(మాధవ్ తనలో తాను ఇలా మాట్లాడుకుంటున్నారు) ఎక్కడ ఉన్నారు సహస్ర, బాల్కనీ లో ఉన్నారా ఇక్కడ లేరు, పోనీ గార్డెన్ లో, గార్డెన్ లో కూడా లేరే, పోనీ రూమ్ లో చూదాం.


ఒహ్ రూమ్ లో ఉన్నారా. సహస్ర గారు రండి భోజనం చేదం.


అయ్యో సహస్ర గారు ఏం అయ్యింది అండి ఎందుకు ఏడుస్తున్నారు చెప్పండి.


మీ అమ్మ వాళ్ళు గుర్తుకొచ్చారా, ఏం అయ్యింది అండి ఇలా ఏడిస్తే నాకు ఎలా అర్థం అవుతుంది మీ సమస్య. ఏం అయ్యింది చెప్పండి ప్లీస్.


సహస్ర:- పెళ్లి అంటే చాలా భయంగా ఉండేది అండి, ఒచ్చే భర్త ఎలా ఉంటారో నాకు నచ్చిన IAS చదివిస్తారో లేదో అని చాలా భయంగా బాధగా ఉండేది కానీ మిమ్మల్ని మీ ప్రవర్తనని చూసిన తర్వాత నేను ఎంత అదృష్టవతురలినో నాకు తెలుస్తుంది, నాకు తెలియకుండానే కాన్నీలు వస్తున్నాయి.


మాధవ్:- అయ్యే! దానికి ఎవరైనా కాన్నీలు పెట్టుకుంటారా, నేను ఎప్పుడు మీకు తోడు గా ఉంటాను మీ IAS కల నా బాధ్యత.


ఇప్పుడు మీరు ఉన్న పరిస్థితి లో బయటికి ఏం వస్తారు, ఇక్కడికే భోజనం తీసుకొస్తాను. ముందు మీరు అ కాన్నీలు తుడుచుకోండి.


సహస్ర:- సరే అండి.


మాధవ్:- ఈరోజు నేనె మీకు తినిపిస్తాను మీరు తినాలి అంతే.


కొంచం కారం ఎక్కువైనా, ఉప్పు తక్కువైనా ఏం అనుకోకండి తొందర తొందరగా చేసాను కదా కొంచం సర్దుకొండి.


సహస్ర:- సరే ఐతే నేను మీకు తినిపిస్తాను.


మాధవ్:- నవ్వుతూ! సరే అండి.


                                                    To be continued…



Please click on below link for chapter 1.


Chapter 1 link


Comments

Popular posts from this blog

A Journey of Love

A bike cruised down a quiet, desolate road Shekar and Deepika were on their way, hearts filled with dreams for the future. But fate had other plans. An accident brought their journey to a sudden halt. At the same time, in a temple bustling with preparations, Shekar's and Deepika's parents were joyfully arranging for their engagement. The sound of temple bells was interrupted by a phone call. Shekar’s father answered, only to receive shocking news his son and Deepika were in the hospital after an accident. Panic-stricken, the families rushed to the hospital. A few years earlier... Shekar was a final-year degree student, deeply focused on his ambition to become a police officer. Deepika, studying her second year at the same college, had recently transferred from another city due to her father's government job relocation. Their first encounter was unusual in the college library, where Deepika was fiercely arguing with the librarian about borrowing extra books. Watching her str...

ఒక తండ్రి కన్న కల

శివ ఉదయం ఉత్సాహంగా నాన్న వద్దకు వచ్చాడు. శివ : నాన్నా! ఈరోజు నా పదో తరగతి ఫలితాలు వస్తున్నాయి. నాకు ఫస్ట్ క్లాస్ వస్తుంది నాన్న! నాన్న : ఓహ్! మంచి వార్త చెప్పావు శివ. కానీ ఒక్క విషయం గుర్తు పెట్టుకో ఫస్ట్ క్లాస్ రావాలని నేను ఎప్పుడూ చెప్పలేదు. నేను ఎప్పుడూ బాగా చదువుకో, తెలివి పెంచుకో అన్నాను. శివ : అది ఎందుకు నాన్న? నాన్న : ఫస్ట్ క్లాస్ అన్నది మార్కులతో వస్తుంది. కానీ నిజమైన విజయం తెలివితేటలతో వస్తుంది. మార్కులు ఒకసారి రాకపోయినా, తెలివిని పెంపొందించుకోవడం ముఖ్యం. శివ : సరే నాన్న! నాన్న : నీ చదువు విషయంలో నాకు నమ్మకముంది, కానీ నీ రన్నింగ్ రేస్ సంగతేంటి? ఎంత వరకు వచ్చావు? శివ : వచ్చే నెలలో ఒక ముఖ్యమైన రేస్ ఉంది నాన్న. దాన్ని గెలిస్తే… ఇంటర్ స్టేట్ రన్నింగ్ కాంపిటీషన్‌కు సెలెక్ట్ అవుతాను. నాన్న : బాగుంది నాన్నా… నీ లక్ష్యం దేశం కోసం పరిగెత్తడం! శివ : తప్పకుండా నాన్న, మీ కోరిక నెరవేర్చుతాను. 8 సంవత్సరాల తర్వాత... స్టేట్ లెవెల్ రన్నింగ్ కాంపిటిషన్. గ్రౌండ్‌లో వేడి వాతావరణం. అందరూ సిద్ధంగా ఉన్నారు. కోచ్ : శివా! ఈ రేస్ గెలిస్తే నేషనల్ లెవెల్‌ కి నీ అడుగు పడుతుంది. గత మూడు రేసుల్లో నువ్వే గెల...

Uthkanta

Few Days Ago... Preeti, a beautiful and lively girl, went to college just like every other day. She had her morning coffee and breakfast at the canteen. Chatting with her friends, she headed to class. While the teacher was delivering the lecture, Preeti suddenly fainted and collapsed. The students around her are panicked and scared, they'll rushed her to the hospital. But... on the way to the hospital, Preeti took her last breath. Doctors couldn't determine the cause of her death. Her classmates, faculty, and family were went into deep sorrow, and her death remained a mystery. Within a few months, more students Prasad, Pramod, Pranitha, and Prithvi from the same college were died. One after the other, five students passed away two girls and three boys. All from the same college, the same age group, but no clear cause of death. The college management and students began to assume these were suicides due to a lack of interest in life. A year passed… Even though the deaths weren’t ...